ULUDAĞ...

Cuma sabahı ailece erkenden yola çıkıp Yenikapı’dan feribotla Bursa’ya geçerek Uludağ’ın yolunu tuttuk. Ben ilk defa gideceğim için içimde heyecandan çok merak –ablamda bir an önce kayma isteği- vardı.

Allah’tan hava açıktı ve yollarda güzeldi.
Dağa çıkarken katetmeniz gereken 250 virajı saymazsak tabii.

Otele vardığımızda pistlere ve tepelere bakıp insanların nasıl böyle güzel kayabildiklerini düşünürken diğer günde kendimi ordan aşağa kayarken buldum.

İlk başta (öğrenme aşamasında) o kadar da zevkli değilmiş diye içimden geçirirken, daha güzel kaymaya başladığımdan itibaren uçmak gibi bir şey olduğunu ve çok da zevkli olduğuna inandım. Allah’a şükür bütün aile kazasız bir şekilde –kayarken bir yerlerimizi kırmak muhtemel bir olasılık- tatilimizi bitirdik.

İlk başta ablamın bu sürpriz programının zamansız olduğunu düşünmüştüm ama sonra bütün aile için aslında iyi olduğunu farkettim.


Dün akşam eve dönerken, aklımızda dağa çıkarken gördüğümüz sucuk ekmekçiler vardı. Yolda sucuk ekmekçilere bakarken birkaç tanesinin önünde durup daha sonra girmekten vazgeçtik.

Üçüncü seferkinde karar verip arabadan indik. Burda karar vermemizin sebebi içerisinde soba yanan, küçük kulübe tarzında ve sıcak bir aile ortamı olmasıydı.

Eğer Uludağ’a çıkarken veya inerken sucuk ekmek için sıcak bir ortama uğramak isterseniz Dolu Baba Sucuk Ekmek tavsiye edebileceğim bir yer. Sucuklarıda çok lezzetli.